Commentaar Vrouwenpartij: wij vrouwen zijn ons, in tegentelling tot mannen, veel bewuster van de werking van hormonen op ons leven. Mannen komen veelal niet verder dan de invloed van geslachtshormonen. De vrouw heeft echter vanaf haar puberteit elke maand te maken met haar hormoonspiegel en de effecten daarvan op haar gemoed en haar lichamelijke gesteldheid. Na een jaar of dertig verandert alles weer in haar menopauze. Logisch dat vrouwen veel bewuster zijn van wat hormoon veranderende chemicaliën kunnen aanrichten in hun gestel.
De LHBTQ+ gemeenschap
Wij vrouwen vragen ons onmiddellijk af welke rol hormoonveranderingen in dezen spelen. Het is al heel lang bekend dat weekmakers (ftalaten) de lichamelijke verschillen tussen jongens en meisjes laten vervagen. De reden dat weekmakers verboden zijn in plastic (de naam zegt het al: weekmakers maken plastic zacht). Wetende dat wij met tienduizenden chemische verbindingen in contact komen is de vraag: hoeveel soorten chemicaliën in plastic kunnen niet een soortgelijk hormooneffect hebben? In deze context is onze houding naar de LHBTQ+ gemeenschap op zijn minst voorbarig en gebaseerd op onwetendheid. Had het jou ook niet kunnen gebeuren?
Pesticiden, PFAS verbindingen, chemicaliën
Wij worden dagelijks blootgesteld aan duizenden stoffen die een invloed hebben op onze lichamelijke en geestelijke gezondheid. In de meeste gevallen zijn het klinkklare vergiften, die uit oogpunt van winst toegelaten worden zonder deugdelijk onderzoek naar de effecten op de mens. En als er onderzoek gedaan wordt stellen we vast wat ‘waarschijnlijk’ de maximale dagelijkse dosis is waarbij wij geen schadelijke gevolgen zullen ondervinden.
Bezwaar 1 is: lange termijn gevolgen worden niet onderzocht. Het effect op lange termijn (jaren) valt in de meeste gevallen niet te onderzoeken.
Bezwaar 2 is: geen onderzoek op mensen. Onderzoek naar schadelijkheid wordt gedaan bij dieren zoals muizen. Onderzoek wordt gedaan bij gezonde dieren en niet bij dieren die al van alles mankeren. Maar in de praktijk van het leven mankeren de meeste mensen wel iets. Over het effect daarop is niets bekend, want er wordt maar heel beperkt onderzoek gedaan en zeker niet naar cocktails van vergiftige stoffen.
Onderzoek naar schadelijke effecten bij mensen wordt nooit gedaan, want het is niet ethisch mensen te vergiftigen, dat mag alleen bij dieren.
Bezwaar 3 is: geen onderzoek naar effecten van accumulatie. Hiermee is bedoeld dat het effect van 1 chemische stof wel wordt onderzocht, maar niet de effecten van de toediening van dagelijks 10 of 100 of zelfs 1000 verschillende chemicaliën wat het geval is in de praktijk van ons dagelijks leven.
Onwetendheid en onmacht
Kortom: we worden dagelijks blootgesteld aan mogelijk honderden chemische verbindingen waarvan de effecten op op onze lichamelijke en geestelijke gezondheid onbekend is. Onze onwetendheid kan enorme gevolgen hebben op ons leven en het leven van onze kinderen en kleinkinderen. Het is wrang te gaan ontdekken dat ons lijden een gevolg is van dingen van buiten, die ons lichaam zijn binnengekomen.
De regering hoort ons daartegen te beschermen, maar het belang van winst, aandeelhouders en lobby praktijken voorkomen dat oogkleppen afgedaan kunnen worden. ‘Wie dan leeft, wie dan zorgt’.
Noodzakelijke stoffen?
Weet wel dat 99,99% van al die stoffen niet noodzakelijk zijn voor ons leven. 100 Jaar geleden bestond 99% van die stoffen niet en iedereen kon zonder ze leven.
Het argument is altijd: ‘ja maar ze worden ook gebruikt in de bereiding van medicijnen’. De vraag is dan gelijk: hoeveel van die 100.000? Als het er 100 zijn kun je de rest afschaffen en dat zijn er 99.900. En voor die 100 zijn er zeker goede onschadelijke alternatieven te vinden.
Neem het voorbeeld van het onderstaand artikel. Er zijn al zoveel onschadelijke soorten plastic ontwikkeld op basis van bijvoorbeeld planten dat voor elke chemische stof wel een vervanging kan worden gevonden die niet giftig is voor mens en natuur.
Het is een kwestie van willen. In de politiek is het politieke wil vinden.
Lees hier het artikel: Plastic voedselverpakkingen bevatten duizenden verschillende soorten chemicaliën: wat gebeurt er als je die doorslikt?
Bron: scientias.nl
Jeannette Kras
27 april 2024
Plastic voedselverpakkingen bevatten duizenden verschillende soorten chemicaliën: wat gebeurt er als je die doorslikt?
Plastic voedselverpakkingen blijken veel meer schadelijke stoffen te bevatten dan tot nu toe gedacht. Onderzoekers vonden duizenden verschillende chemicaliën in wegwerpplastic. Deze deeltjes kunnen samen met het eten of drinken in je lichaam terechtkomen en worden opgenomen in weefsel of organen.
Plastic is een enorm complex materiaal dat uit allerlei verschillende chemische stoffen bestaat. Sommige kunnen schadelijk zijn voor het milieu en de volksgezondheid. Helaas geldt dit ook voor plastic voedselverpakkingen. “We hebben maar liefst 9936 verschillende chemicaliën aangetroffen in één enkel plastic product dat wordt gebruikt als voedselverpakking”, zegt hoofdonderzoeker Martin Wagner, professor aan de Noorse University of Science and Technology (NTNU).
Hormonen en de stofwisseling
Zijn team heeft twee plasticonderzoeken naast elkaar uitgevoerd. In het eerste onderzoek namen ze 36 verschillende soorten wegwerpplastic onder de loep die gebruikt worden als verpakkingsmateriaal voor voedsel. Het plastic kwam uit vijf westerse landen, namelijk Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Zuid-Korea, Duitsland en Noorwegen. “In de meeste plasticproducten hebben we chemische stoffen gevonden die een nadelige invloed kunnen hebben op de aanmaak van hormonen en de stofwisseling”, legt Wagner uit.
Dit zijn twee essentiële lichaamssystemen. Hormonen zijn de boodschappers van het lichaam. Ze worden afgescheiden door verschillende klieren en zorgen ervoor dat onze organen met elkaar kunnen communiceren. Stofwisseling betekent eigenlijk letterlijk dat in onze lichaamscellen de ene stof wordt omgezet in de andere. Om energie uit voedingsstoffen te halen, moeten er in het lichaam een aantal stappen worden gezet. De stofwisseling kun je zien als de optelsom van al deze lichamelijke processen. Als die niet goed werkt, krijgt het lichaam niet de brandstoffen en bouwstoffen, zoals aminozuren, glucose en vetzuren, die het nodig heeft om optimaal te functioneren.
Lichaamssignalen
In het tweede onderzoek keken de Noorse onderzoekers naar de gezamenlijke werking van een aantal specifieke combinaties van plastic-chemicaliën, met als doel te achterhalen wat voor effect ze hebben op de zogenaamde G-eiwit-gekoppelde receptoren. Deze receptoren spelen een belangrijke rol bij de overdracht van signalen in het lichaam. Ze bevinden zich in het celmembraan, kunnen signalen ontvangen vanaf de buitenkant van het membraan en vervolgens een respons geven aan de binnenkant van het membraan. “We hebben elf chemische combinaties uit plasticproducten geïdentificeerd die invloed hebben op deze signaalreceptoren”, vertelt Wagner.
De onderzoekers hebben nieuwe manieren gevonden waarop deze chemische mengsels de overdracht van signalen in het lichaam kunnen veranderen. “Deze en eerdere bevindingen laten zien dat we ons blootstellen aan giftige chemicaliën als we met plastic in aanraking komen. We leveren in onze studie nieuw bewijs voor de theorie dat we terug naar de tekentafel moeten en plastic opnieuw moeten ontwerpen om het veiliger te maken voor mens en milieu”, aldus Wagner.
Giftige stoffen lekken
Tot niet zo lang geleden was het niet duidelijk of de betreffende chemicaliën onder normale omstandigheden in het milieu terecht kunnen komen, of dat ze gebonden blijven aan de plasticstructuur. Een paar jaar geleden bewees een andere onderzoeksgroep – waar Wagner ook deel van uitmaakte – echter al dat deze potentieel schadelijke chemische stoffen uit de meeste plasticproducten lekken als ze in water worden ondergedompeld. Gedurende dit onderzoek bleek bovendien dat deze chemicaliën een negatieve invloed kunnen hebben op de vruchtbaarheid bij mensen.
Meer onderzoek nodig
Omdat plastic zoveel verschillende chemische stoffen bevat, kunnen onderzoekers er nog steeds maar een paar tegelijk identificeren en is het moeilijk om een volledig beeld te krijgen van de schadelijke effecten. Dit betekent dat de wetenschap tot op heden nog maar weinig te weten is gekomen over de effecten die deze chemicaliën hebben op het menselijk lichaam. Er is dan ook nog veel vervolgonderzoek nodig om echt te weten wat de impact is. Mogelijk is plastic toch schadelijker dan gedacht.
