Commentaar Vrouwenpartij: er was een tijd dat Caroline van der Plas de nieuwe premier van Nederland zou (kunnen) worden. Toen ze zich realiseerde wat dat voor haar persoon zou betekenen, trok ze zich al gauw voor die positie terug en schoof Mona Keijzer naar voren. Van de grootste partij bij de Provinciale Staten verkiezingen in 2023 bleven nog slechts 8 zetels over bij de Tweede Kamer verkiezingen in 2024 en spatte die droom uit elkaar.
Een reactie op veel geschreeuw en weinig wol, nemen wij aan. Van dat kleine beetje wol blijkt in het regeerprogramma ook nog eens weinig over te blijven.
Het transitiefonds met 24 miljard euro weggegeven en er zo goed als niets voor teruggekregen. Of toch wel met een landbouw minister en staatssecretaris? Mogen gelukkig wel hun eigen mest opruimen met toestemming van Brussel.
Wat is er met de onderbuik gebeurd?
De Nederlandse onderbuik heeft de BBB de grootste gemaakt bij de Provinciale Staten verkiezingen, maar daarna is die onderbuik ondervoed geraakt en is de onderbuik noodzakelijkerwijs overgestapt naar een nieuw geloof en een nieuwe voedingsmeester: Geert. Voor hoe lang kan hij de onderbuik onder zijn controle houden, is onze vraag. De onderbuik wordt gevoed door sensatie en leeft op sensatie. Hoe hou je het sensatieniveau op voldoende hoogte terwijl je een stabiele regering moet onderhouden?
Het probleem is natuurlijk gebrek aan ervaring en gebrek aan visie en kennis. De partijen waren gewend om slecht onderbouwde voorstellen te lanceren en aan proefballonnetjes lekken. De toets aan bestaande regels en wetten en de toets aan de praktische werkelijkheid ontbreekt, waardoor de gevolgen niet in kaart kunnen worden gebracht. Zodoende dat de BBB en de PVV moeilijk hun beloften kunnen waarmaken. Ze botsen voortdurend met de werkelijkheid die ze over het hoofd zien.
Is er nog een uitweg? Trumpiaans ‘liegen’ en verdraaien is natuurlijk een methode om iets van het sensatieniveau te redden, maar daarvoor leent ons nog ruim aanwezige gezonde verstand zich niet voor al te lange tijd.
Door de zure appel heen bijten?
Wat zegt ons gezond verstand? De huidige strategie is proberen van 2 walletjes tegelijk te eten en iedereen tevreden houden. Maar in deze tijd zijn compromissen uit den boze, zegt het gezonde verstand.
Alles wat ons in de oude wereld houdt is achterhaald, met als gevolg verloren tijd, gemiste kansen en opportunities en verhoogde kosten om het later in te halen en schade te repareren. De wereld verandert zo snel dat wat vroeger meer dan 10 jaar kostte nu in een jaar of 2 aan de deur klopt. Met de komst van quantum computers gaat het belang van de factor tijd grotendeels verdwijnen. Een belangrijke reden waarom 4 kerncentrales bouwen, die niet voor 2040 operationeel worden, een ongekende en beschamende misschatting is. Voor de Vrouwenpartij het beste voorbeeld van niet in contact staan met de werkelijkheid en geen voeling hebben met de toekomst.
We moeten door de zogenaamde zure appel bijten en alles gooien op duurzame energie, duurzaam voedsel, duurzaam bouwen, duurzaam produceren, duurzaam onderwijs.
Weg met keuzes voor fossiele energie en producten, weg met kunstmest, weg met woningbouw met beton en staal.
De eenvoudigste effectieve manier: duurzaam goedkoper maken en niet-duurzaam duurder. Stap-voor-stap invoeren en projecties geven voor de komende 5 tot 10 jaar om juiste keuzes te kunnen maken.
Wie wil nog een fossiele auto als fossiele brandstof elk jaar 15% duurder wordt en de tweedehands waarde elk jaar keldert in vergelijking tot een elektrische auto?
Wie wil er geen houten huis als dat huis 25% goedkoper is dan een stenen huis?
Wie wil geen gezonde biologische producten wanneer ze 20% goedkoper zijn dan de ‘opgevoerde’ reguliere producten?
True Pricing
Reken overal verplicht de kosten van de niet-duurzaamheid, zoals vervuiling, bij de prijs van het product. True Pricing wordt dat genoemd. Bij True Pricing kom je uit bij eerlijke prijzen, waarbij je niet de samenleving en de toekomst opzadelt met kosten, die je ook bij de producent kunt neerleggen. Uiteindelijk wordt het qua totaal goedkoper omdat je op de enorme kosten bespaart via hergebruik en op de kosten van waterzuivering, grondverschoning en luchtzuivering bezuinigt, om nog niet te spreken over de besparing op gezondheidskosten.
Wie wil hierdoor eigenlijk niet een paar gezonde jaren aan zijn leven toevoegen?
Lees hier het artikel: In het konijnenhol van Caroline van der Plas wordt de boer bedrogen
Bron: Volkskrant.nl
Sheila Sitalsing
14 september 2024
Volkskrant: In het konijnenhol van Caroline van der Plas wordt de boer bedrogen
Het is pas drieënhalf jaar geleden dat Caroline van der Plas op een trekker door een konijnenhol reed en de Haagse politiek binnentuimelde, om er haar marketing- en lobbyactiviteiten voor het agrarische grootkapitaal voort te zetten met andere middelen. Dat ging een tijdje best goed, als je ‘best goed’ definieert vanuit het belang van het agrarische grootkapitaal: een beetje onnozel staan te doen aan de interruptiemicrofoon in de grote vergaderzaal van de Tweede Kamer en ondertussen kilo’s zand in de machine gooien, mest- en stikstofoverschotten wegdefiniëren, vakkundig sabotage plegen zodra een minister de neiging vertoonde iets aan natuurherstel of veestapelinkrimping te willen doen, en na elke inhoudelijke kritiek gepijnigd loeien dat je je persoonlijk aangevallen voelt.
En nu is het Caroline van der Plas boven het hoofd gegroeid. Misschien hebben de ammoniakdampen haar vaardigheden aangetast, misschien schuilt er waarheid in de roddels van haar coalitiepartners en is er echt structurele onnozelheid in het spel, misschien zien we hier het peterprincipe (‘mensen stijgen doorgaans in de hiërarchie van een organisatie tot het niveau van hun onbekwaamheid’) in volle glorie inwerking; feit is dat het al een tijdje helemaal niet meer ‘best goed’ gaat, qua boerenbelang.
In de onderhandelingen over de formatie gaf ze het transitiefonds weg– er zat ooit een miljard of 24 in, een substantieel deel was bedoeld als donzig financieel kussen voor boeren die duurzamer willen werken, minder vee willen houden of iets leukers willen gaan doen. Wat ze terugkreeg: goedkopere diesel en dat de V van visserij terugkeert in de naam van het landbouwministerie. In het konijnenhol van Van der Plas is dat een volstrekt normale deal, want een visser had haar jankend van ontroering bedankt voor dit geweldige gebaar. Niemand die hem had durven vertellen dat hij daar verder geen zak aan heeft.
Ze mocht het landbouwministerie bemannen met de minister en de staatssecretaris, en ook dat was een giftig cadeau. Want het laat zich niet wegdefiniëren dat we tot aan de kin in de mest staan, dat het water vies is en het bodemleven dood, en dat je geen Brusselse akkoorden nodig hebt om te zien dat er veel te veel kostbare ruimte is vergeven aan een marginale sector.
Wat zich ook niet laat wegdefiniëren: dat haar coalitiepartners weinig op hebben met de pathetische boerenromantiek waar ze zich zo graag in wentelt. Die willen graag ook eens wat anders doen met de fysieke ruimte en met de stikstofruimte: huizen bouwen en asfalt neerleggen en meer doen voor delen van de economie die relevanter zijn. Dat ze bij de VVD de aanval hebben ingezet op een cruciale schakel in de veehouderij – de abattoirs, waar uitgebuite Roemenen en Bulgaren rondscharrelen op de bodem van de arbeidsmarkt – zal hebben bijgedragen aan het chagrijn van Van der Plas.
En zo brak het moment aan dat onvermijdelijk was: de BBB-landbouwminister moet maatregelen aankondigen die hoe dan ook zullen leiden tot een kleinere veestapel. In het konijnenhol van Van der Plas is dat ‘de schuld’ van vorige kabinetten, omdat die ‘niks hebben gedaan’ – wat volgens trumpiaanse logica waar is: ze waren druk met het uit de machine scheppen van de kilo’s zand die Van der Plas er in had gedonderd. In het konijnenhol van Van der Plas kun je zeggen dat je ‘in Brussel gewoon met de vuist op tafel gaat slaan, met lef’, kun je vervolgens in Brussel op bezoek gaan en daarna bedeesd zeggen dat je ‘zelf ook wel weet dat het niet zo werkt’. In haar konijnenhol kun je doen alsof door de overheid opgelegde krimp géén ‘dwang’ is, en kun je dreigen met ‘opstappen’ als het wél ‘dwang’ wordt: Van der Plas waarschuwt Van der Plas voor de laatste keer, komt dat zien! In het konijnenhol van Van der Plas wordt de boer bedrogen.
Het is het tragische lot van een éénbelangpartij die de strijd voor dat ene belang zo zoetjesaan moet opgeven. Wat rest is een schitterende V in het logo van het landbouwministerie.
Over de auteur
Sheila Sitalsing is podcastpresentator en columnist voor de Volkskrant. Columnisten hebben de vrijheid hun mening te geven en hoeven zich niet te houden aan de journalistieke regels voor objectiviteit. Lees hier onze richtlijnen.
